Państwa należące do Strefy Wolnego Handlu ASEAN (AFTA) są atrakcyjnym miejscem dla wymiany handlowej i inwestycji.   Trzy sąsiadujące kraje, a jakże zróżnicowane i odmienne pod względem poziomu rozwoju gospodarczego stanowią ciekawy kierunek dla polskich eksporterów.

Eksport do Laosu

Wśród dziedzin, branż, towarów rokujących rozwój polskiego eksportu do Laosu największą szansę mają głównie: żywność, tkaniny, części garderoby , wyposażenie i maszyny do prac konstrukcyjnych i dla   rolnictwa, produkty elektryczne, lekarstwa oraz środki medyczne, paliwa i dobra konsumpcyjne, maszyny budowlane oraz drogowe, przemysł przetwórczy (owoce, warzywa), opakowania (także puszki metalowe), linie produkcyjne, przemysł energetyczny (wyposażenie do hydroelektrowni oraz urządzenia i osprzęt techniczny: m.in. kable, rożnego typu przełączniki i odłączniki wys. oraz niskich napięć itd.), przemysł leśny (maszyny do utylizacji odpadów drewna w tartakach), produkcja miodu pitnego, nawozy (do wzrostu ryżu), wyposażenie szpitali, oczyszczalnie ścieków(kompostowanie), produkcja i zagospodarowanie biomasy.

Rząd Laosu zachęca zagranicznych i rodzimych inwestorów do inwestowania w sektor: elektrowni wodnych, górnictwo, przemysł, agrobiznes oraz inne rodzaje przemysłu. Według oceny WEH najbardziej obecnie perspektywicznymi dziedzinami, branżami i/lub produktami dla polskiego eksportu do Tajlandii są:

• • sprzęt S, w tym dostawy oraz remonty
  • aparatura elektryczna (generatory, kable, akcesoria, silniki itp.)
  • ochrona środowiska (technologie, oczyszczalnie ścieków, pompy i zawory)
  • surowce i półprodukty dla przemysłu farmaceutycznego
  • sprzęt medyczny
  • szyny i automatyka kolejowa
  • środki ochrony roślin i nawozy

Malezja natomiast może stanowić szansę w dziedzinie:

• gospodarki wodnej i utylizacji ścieków (budowa infrastruktury, dostawy obiektów i technologii pozyskiwania i uzdatniania wody, technologii oczyszczania ścieków oraz utylizacji odpadów)
• przemysłu lotniczego (dostawy środków transportu lotniczego, w tym helikopterów i samolotów dla rolnictwa oraz współpraca z Malezją   w ramach programu rozwoju własnego przemysłu lotniczego)
• kolejnictwie (wznowienie dostaw szyn kolejowych oraz wyposażenia warsztatów naprawczych)
• energetyce (dostawy podstacji, transformatorów oraz maszyn i urządzeń dla energetyki)
• budownictwie (wznowienie dostaw maszyn budowlanych oraz maszyn do budowy i modernizacji dróg i mostów)
• sprzętu specjalnego (dostawy uzbrojenia oraz sprzętu dla wojska i policji)

Afganistan

Afganistan – to kraj niewątpliwie dużych możliwości. Mam tu na myśli oczywiście możliwość nawiązania korzystnej współpracy gospodarczej, handlowej przez polskie firmy z afgańskimi. Dlaczego? Afganistan obecnie to kraj wielkich potrzeb. Zrujnowany, wymaga kompletnej odbudowy, odbudowy infrastruktury   drogowej, telekomunikacyjnej, przemysłowej czy energetycznej.

Podstawowym problemem w Afganistanie jest komunikacja, transport w obrębie państwa. Sieć dróg która istniała, faktycznie przestała istnieć, w tym   główna linia komunikacyjna, pierwsza wybudowana w latach 20-stych łącząca stolicę Kabul z Heatem pod granicą z Iranem, istotna   pod względem handlowym. Jakie są najpilniejsze potrzeby w związku z tym? To przede wszystkim budowa dróg. To otwiera szanse dla przemysłu ciężkiego związanego z tego typu przedsięwzięciami, nie chodzi tu tylko o same drogi, ale również o całą infrastrukturę również i telekomunikacyjną,   powiedzmy współcześnie telefoniczną. W Afganistanie niemalże w 100% struktura telekomunikacyjna została zniszczona.

Widzę realne szanse dla polskiego przemysłu: budowlanego, tekstylnego, maszynowego, hutniczego, wydobywczego.   Potrzebne są wyroby z drewna (meble, okna), drewno też jako surowiec   itp. Właściwie w Afganistanie potrzebne jest wszystko!!!, w tym artykuły rolno-spożywcze.

Kolejna kwestia dotyczy nawodnienia. Dużym problemem w Afganistanie stanowi woda, której brak przyczynił się do występowania suszy przez większą część roku. Kiedyś w Afganistanie istniał system kanałów nawadniających, ale został zniszczony przez Talibów, podczas walk z opozycją. Jest potrzeba więc regulacji wód. Mam tu na myśli budowę niewielkich tam, czy innych projektów dla hydroprzemysłu. W tym miejscu pojawia się perspektywa dla polskich firm i z tym wiąże się również kolejna ważna kwestia energetyki. Afganistan nie posiada infrastruktury energetycznej. Obecnie energia importowana jest do Afganistanu z Iranu lub z Pakistanu. Naturalnie powstają lokalne elektrownie, ale są one spalinowe. Afganistan od strony hydroelektrowni jest idealnym miejscem ze względu na występowanie wysokich gór oraz   głębokich dolin (dochodzą do 1,5 km głębokości). Występują więc duże różnice poziomów, które można wykorzystać.   Naturalnie hydroelektrownie są rzeczą ekologiczną, więc można liczyć na pomoc ze strony UE, która przecież kładzie duży nacisk na projekty proekologiczne.