Do 1890 Erytrea była częścią Etiopii. W wyniku traktatu z Uccialli stała się kolonią włoską. W latach 1936-1941 wchodziła w skład Włoskiej Afryki Wschodniej, a w latach 1941-1952 znajdowała się pod kontrolą brytyjską. W 1952 r. utworzyła federację z Etiopią. W 1962 Etiopia bezprawnie zaanektowała i praktycznie okupowała Erytreę, co wywołało wojnę trwającą do 1991. W 1993 powstały struktury demokratycznej władzy i ogłoszono oficjalną deklarację niepodległości, a ONZ: przyjęło Erytreę w poczet swoich członków. Obecnie Erytrea jest republiką, na czele państwa stoi prezydent (od 1993 Isajas Afewerki), który kieruje powołanym przez siebie rządem. Władzę ustawodawczą sprawuje 104-osobowe tymczasowe Zgromadzenie Narodowe.
Gospodarka w Erytrei
Podstawą gospodarki kraju jest rolnictwo, które zatrudnia przeszło 80% miejscowej ludności. Główne uprawy to sorgo, pszenica, rośliny oleiste, strączkowe, jęczmień, owoce , warzywa i bawełna. Równie ważna jest hodowla bydła, owiec, kóz i wielbłądów. Rolnictwo-stosujące prymitywne metody gospodarowania-nie pokrywa potrzeb żywnościowych ludności kraju (90% jest importowana z zagranicy). Istotną gałęzią gospodarki jest rybołówstwo oraz przetwórstwo ryb skoncentrowane w Asmarze i Massaua.
Przemysł jest słabo rozwinięty i obejmuje wyrób tekstyliów, artykułów skórzanych (Erytrea kiedyś nazywana była „szewcem Afryki”), a także cementu, wyrobów z tworzyw sztucznych i środków piorących. W Assab znajduje się rafineria i elektrownia. Erytrea posiada niewielkie zasoby nie eksploatowanych bogactw mineralnych: rud żelaza, złota i miedzi; przy portach znajdują się saliny. Za jeden z priorytetów uznano eksport dużej gamy marmurów i innych kamieni budowlanych i ozdobnych. Duże nadzieje wiązane są z możliwościami wydobycia ropy naftowej i gazu. Wszystko to powoduje coraz większe zainteresowanie tym krajem wśród zachodnich inwestorów.
Finanse w Erytrei
Erytrea jest krajem słabo rozwiniętym gospodarczo. PNB na 1 mieszkańca wynosi średnio 725 USD. Jednakże kraj ten stwarza szanse na wyjątkowo korzystne interesy i współpracę, co agresywnie wykorzystują firmy z Chin, Korei Południowej, Włoch, RPA i Niemiec. Wciąż słabo rozwinięty rynek Erytrei może stanowić szansę i dla firm polskich, specjalizujących się działalnością szczególnie w sektorach: energetycznym, wydobywczym (w tym poszukiwanie złóż ropy i gazu oraz ich eksploatacja), rolno-spożywczym, budowlanym, telekomunikacyjnym, transportowym, turystycznym, ciężkiego wyposażenia, przemysłu lekkiego i rybołówstwa, które oferują wyjątkowo dobre okazje do handlu i inwestycji.
Bank Światowy przyznał Erytrei 280 mln USD, które mają zostać wykorzystane na budowę i rozwój elektrowni, budowę dróg, portu lotniczego i tamy, rozbudowę portów morskich, sieci telekomunikacji i rozwój usług na rzecz społeczeństwa, takich jak: szkoły i świadczenia zdrowotne.
Dodatkowymi atutami zachęcającymi do współpracy z Erytreą są stabilność polityczna, strategiczne położenie, wydajna i niedroga siła robocza, jak również minimalna korupcja oraz wyjątkowo dobre nastawienie Erytrejczyków do Polski i polskich towarów, które w kraju tym uchodzą za dobrej jakości i przed laty cieszyły się dużym zainteresowaniem.
Głównymi partnerami handlowymi kraju obecnie są Sudan, Etiopia, Japonia, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Włochy, Niemcy, Korea Południowa oraz Wielka Brytania. Wśród produktów eksportowanych do Erytrei (2000 r.-470 mln USD) znajdują się głównie: maszyny i urządzenia, żywność, linie technologiczne, produkty konsumpcyjne. Po stronie importu wymienić można tekstylia, owoce morza, produkty naftowe, owoce (2000r.-34 mln USD).